Nou dat was nog best een fikse kluif: Nice Guys uitzitten. De film uit 2016 met Ryan Gosling en Russell Crowe kwam voorbij op Netflix en eej, ik had toch even niks te doen. Na drie dagen 12 uur werken per dag mag dat wel eens op een zaterdag. Nah, ik had beter twee uur kunnen gaan wandelen in de storm, dat was leuker geweest.
Soms is een goed samenhangend verhaal ook een idee
Het hele vehikel had een slordig en warrig verhaal waar geen touw aan was vast te knopen. Mijn irritatie was al gestart na de beginscene waar een pornoactrice om het leven komt bij een auto-ongeluk waarbij ze uiteraard naakt op de gecrashte auto terecht komt. Want zulke dingen gebeuren. Althans, wel in een script geschreven door Shane Black. Geen verrassing dat dat geen vrouwelijke regisseur is, maar een man van middelbare leeftijd. Het zette de toon voor veel scenes met zogenaamd grappig geweld en suggestieve conversaties en beelden.
Minderjarige meisjes en porno
Wat ik onprettiger vond was de continue aanwezigheid van de 13-jarige dochter van een van de hoofdkarakters. Die dan op een feest meegaat en zegt ‘Oh er zijn hier allemaal hoeren’ (kijkend naar de halfblote feestende vrouwen. Want ja: dat zijn natuurlijk hoeren. (…) Die akelige boodschap wordt vlak daarna gevolg door een awkward scene waarin het dochtertje met een vrouw een pornofilm zit te kijken. Er volgt een korte dialoog waarbij de dochter haar verbeterd door te zeggen ‘Je moet niet zeggen ze doen anaal enzo, maar gewoon ‘ze doen anaal’.’ In de Engelse versie dus. Ben ik nou de enige die hier een onprettig gevoel aan overhoud? Waarom is het noodzakelijk een scene te hebben waarin een 13 jarige leisurely over anale seks praat? Dat hele gegeven zou mensen tegen de borst moeten stuiten. En niet onderdeel moeten zijn van een ‘grappige’ scene.
Minderjarige jongens en prostitutie
Overigens was er eerder in de film al een rare scene waarbij een -ook duidelijke minderjarige- jongen de beide mannelijke hoofdpersonen aanbood zijn pik te aanschouwen, want ‘hij had een heel grote’. Daarna voegt hij er aan toe dat hij er 20 dollar voor vraagt. Want ja, dat doen random jongens op fietsjes natuurlijk. Dan kan je een film wel in de 70’er jaren plaatsen, dat maakt het nog steeds niet oké. Waarom schrijf je zo’n scene? Wat draagt dat bij? Wat is de emotie die zulke dialogen moeten oproepen aldus de schrijvers?
Oh wacht, het gaat over Detroit en auto’s
In het laatste gedeelte stampt Black in hoog tempo een volstrekt ongeloofwaardig plot door je strot. Gespeeld door acteurs die tot meer in staat zijn dan dit soort ééndimensionale sneuigheid. Een recht in de camera kijkende Kim Basinger geeft me het gevoel dat de hele film allicht ironisch bedoeld is. Want dat kan toch echt geen serieuze scene zijn lijkt me. Dat is dan niet echt bij me aangekomen. Maar goed: het was me al vanaf de eerste minuten duidelijk dat ik totaal niet tot de doelgroep van deze draak behoor. Gelukkig maar.
Easily Annoyed 