Laat ik beginnen met wat er allemaal *wel* goed was aan Townside Hostel in Bremen.
Ik kon er reserveren zonder een creditcard te gebruiken. Sowieso ontgaat me volstrekt waarom boekingsites nog steeds denken dat elke reiziger over zo’n ding beschikt. Zeker wat de jeugdhoteldoelgroep betreft vind ik dat nogal vooringenomen. En raar. En onlogisch. Maar goed:ik was er blij mee dat ik via de site van Townside gewoon kon reserveren. Een aanbetaling kon via internetbankieren. Dat was erg kort dag, dus ik had een schermafdruk van de betaling gestuurd, die te klein bleek voor hen om te lezen. De ‘vergrootglas-optie’ bleek te vergezocht voor ze. Volslagen onbekende optie was dat 
Dat had als gevolg dat ik alsnog in een frisse discussie verzeild raakte bij het inchecken, want ze wilden dat ik alsnog het hele bedrag zou betalen, inclusief de 18 euro die ik al had overgemaakt. Zo geen zin om daar moeilijk over te gaan doen zei ik ‘Whatever, doe maar, dan krijg ik het later wel van jullie terug’, Dat was vervolgens een reden om het alsnog niet te doen en me alleen het restbedrag te laten betalen. Oke dan. Lang leve inconsequente receptionisten.
Met beddengoed, handdoek etc toog ik naar de eerste verdieping, naar de gemengde tienpersoons slaapruimte. En echt: kudo’s! Zag er geweldig uit. Schoon, netjes, helder wit met de stapelbedden zo geplaatst dat er heel veel privacy was. Twee grote ramen, nachtlampje en stopcontact bij elk bed en heel grote afsluitbare lockers: echt geweldig. De douche, toiletten en wasruimte zagen er ook spik en span uit. Wit en feloranje is een mooie heldere combinatie. Ik was erg blij 🙂
De eerste nacht was het geweldig slapen, ik ging richting 5 sterren wat dit jeugdhotel aanging. Maar nah, te snel gejuicht uiteraard.De tweede nacht werd ik rond 2 uur wakker omdat ik lichtelijk aan het doodvriezen was, wat te wijten bleek aan de twee openstaande ramen. Dankzij mijn Poolse buurgast. Ik ramde de ramen weer dicht, trok een extra trui aan, deed mijn oordoppen weer in en dacht ‘Hey, kan gebeuren, dat heb je in een jeugdhotel, gewoon verder slapen.’ En dat ging best fijn 🙂 Tot 4:35 uur. In een complete zee van licht stampte de nachtportier met in zijn kielzog drie nieuwe gasten de donkere slaapruimte binnen. Scheen met zijn zaklamp van bed naar bed, op zoek naar de drie vrije plekken en in het voorbijgaan alle zeven slapende gasten wakker makend. De nieuwe Duitse gasten waren behoorlijk dronken, dus het bed opmaken, kluisje inruimen en op en neer lopen naar de wasruimte ging gepaard met een hoop kabaal, gelach en gepraat. Ik werd er, mjah, hoe zal ik het netjes omschrijven? Ehm… pislink van 🙂 Paar keer gevraagd of het wat zachter kon, maar dat was een voornamelijk erg grappig verzoek kreeg ik de indruk. Ze gingen wel over op hardop tegen elkaar ‘Sjjjt we moeten stil zijn’ roepen. Jah, echt, dat schiet zo op ook. Ondertussen liep het tegen 6 uur. Uiteindelijk zijn ze in een alcoholcoma gedonderd en kon ik nog mooi een uur slapen voordat de rest van de gasten in het hostel wakker werden. Jippie.
In de avond was ik rustig genoeg om te informeren naar het hoe en waarom van de actie. Was dat gemeengoed? Leek me toch op zijn minst een bijzonder tijdstip voor het ontvangen van nieuwe gasten. Op de site had iets gestaan van na 23:00 ofzo niet meer inchecken. De receptioniste wist me te vertellen dat ik geheel fout zat. Natuuuuuurlijk deed Townside niet midden in de nacht nieuwe gasten inchecken! De gekkigheid alleen al! Ze hadden rond 20 uur al ingechecked. Waren vervolgens gaan feesten en pas tegen half vijf terug in het hotel aangekomen en tja, toen moesten ze inderdaad natuurlijk hun bed nog opmaken enzo. En dat ze dronken en wel kabaal hadden gemaakt, ja, dan had ik maar moeten komen klagen bij de nachtportier, want dat was natuurlijk totaal niet te verwachten van beschonken mensen. Die zijn normaliter altijd aangepast en doodstil natuurlijk. Die portier was ondertussen ook aangekomen en begon omstandig uit te leggen dat het gewoon een uitzonderlijk slechte nacht voor hem was geweest. Er was een Nederlands veldhockeyteam in kamer 10 en die schenen hels te zijn geweest. Dat was me dus volkomen ontgaan. Ik word sowieso niet wakker van geluid, het was die maffe zaklamp die daar voor had gezorgd. Uiteindelijk werd me toegezegd dat het echt bijna nooit gebeurde en zeker geen beleid was, dus alles kwam goed.
Vol goede moed ging ik nacht drie in. Om vervolgens om half twee wakker te worden omdat de nachtportier wederom als een speedo lichtfontein met zijn zaklamp bezig was en vier Italianen verspreid achterliet in de slaapruimte. Ook die moesten hun bed opmaken, eindeloos heen en weer lopen, lampen aan en uitklikken en de lockerdeurtjes ritmisch open en dichtdoen. Uiteraard! Een hoop Italiaans gepraat volgde, maar dat was warempel vrij monotoon dus hield me niet echt wakker En rond een whoppin’ half drie kon ik verder slapen. Geweldig (…).
Mijn conclusie na drie nachten Townside Hostel in Bremen: zolang je er vanuit gaat dat je een bed huurt en geen nachtrust koopt zit je echt goed. Onzinnige verwachtingen: altijd een slecht plan 🙂
Easily Annoyed 